De Legende van de Sarneghera

Dit is een legende die ik zelf als kind heb leren kennen en zelf ervaren heb tijdens mijn vakanties op de camping in Pisogne. Ik kende toen het hele verhaal nog niet. Maar als er op de camping werd geroepen, "Er is een Sarnico op komst", dan wist je dat het op enkele minuten tijd van prachtig weer naar een verwoestende storm (komende van de richting van Sarnico) ging. Je ziet het meer en de lucht donker worden en je ziet het uit de richting van Monte Isola naar je toe komen. Jaren later heb ik uiteindelijk ontdekt dat het geen Sarnico was maar de Sarneghera die op komst was. 

Lang geleden woonde er op Monte Isola een jong meisje, een mooie en dromerige kasteelvrouw, die elke ochtend naar het rustige strandje van Sensole liep. Daar keek ze naar haar spiegelbeeld in het heldere water van het Iseomeer. Ze was verdrietig, want haar vader had haar uitgehuwelijkt aan een rijke edelman uit Franciacorta – een man van wie ze niet hield.

Op een dag, terwijl ze huilend naar het meer keek, voelde ze zich duizelig en viel ze in het water. Gelukkig werd ze gered door een jonge visser uit Sarnico, die op dat moment met zijn boot voorbijvoer. Hij sprong zonder aarzelen in het water en trok haar naar de oever. Daar begon iets moois: de twee werden stapelverliefd op elkaar.

Vanaf die dag ontmoetten ze elkaar in het geheim bij Sensole. Maar hun liefde bleef niet onopgemerkt. Toen de vader van het meisje erachter kwam, werd hij woedend. Hij liet zijn dochter opsluiten in het kasteel en de jonge visser werd gevangen in een vochtige grot bij Monte Sarnico. De vader was vastbesloten: de bruiloft met de edelman moest doorgaan. En om zeker te zijn dat de visser nooit zou terugkeren, gaf hij opdracht om hem te verdrinken in het meer.

Toen het meisje hoorde wat haar geliefde was overkomen, brak haar hart. Op de ochtend van haar huwelijk, terwijl de hemel donker werd en de wind opstak, rende ze terug naar het meer. Daar, waar ze ooit haar liefde vond, wierp ze zich in het water en verdween voor altijd in de diepte.

Vanaf dat moment zeggen de bewoners van het meer dat de Sarneghera – een plotselinge en krachtige storm met regen, wind en bliksem – het werk is van de twee geliefden. Ze zoeken elkaar nog steeds op de bodem van het meer, omhelzen elkaar in het duister, terwijl de storm aan de oppervlakte losbarst als wraak van de natuur op hun verdrietige lot.

Elk jaar, meestal in juli, verschijnt de Sarneghera onverwachts. Ze raast van Sarnico tot Monte Isola, rukt bomen uit de grond en maakt het meer woest. De mensen fluisteren dan:
"Het zijn de geliefden… ze hebben elkaar weer gevonden."