Heel, heel lang geleden, toen het Iseomeer nog niet bestond, lagen er op die plek alleen groene weiden en dichte bossen. Vlak bij het dorp Lovere leefde toen een reusachtige, maar vriendelijke draak.

Sindsdien mijden veel mensen het geitenpad, vooral ’s nachts. Want volgens de legende dwaalt de Geitenman daar nog steeds rond. Hij zou angstaanjagende geluiden maken en probeert mensen te misleiden om hen in de val te lokken. Er wordt gefluisterd: als je hem ziet, dan sterf je binnen een jaar... of je wordt gek.

Op 14 juli, elk jaar opnieuw, gebeurt er iets vreemds rond Monte Isola. Het water van het Iseomeer kleurt donker en onheilspellend. De lucht lijkt zwaarder, de stilte dreigender. Want dit is de dag van de Matta – een oude legende die op het eiland nog altijd met angst wordt doorverteld.

Lang geleden, aan de oevers van het Iseomeer, ontstond een huiveringwekkende legende die tot op de dag van vandaag voortleeft. Men zegt dat je op 29 juni, de dag van de heiligen Petrus en Paulus, absoluut niet in het meer mag zwemmen. Niet omdat het water koud is of gevaarlijk, maar omdat er op die dag iets duisters waart onder het oppervlak.

Vanaf dat moment zeggen de bewoners van het meer dat de Sarneghera – een plotselinge en krachtige storm met regen, wind en bliksem – het werk is van de twee geliefden. Ze zoeken elkaar nog steeds op de bodem van het meer, omhelzen elkaar in het duister, terwijl de storm aan de oppervlakte losbarst als wraak van de natuur op hun verdrietige lot.

Weinig mensen weten het, maar in de jaren ’70 en ’80 kreeg het Iseomeer een grimmige bijnaam: "de begraafplaats van de onderwereld". Wat nu een vakantieparadijs is, was ooit een stille getuige van gruwelijke misdaden, gepleegd door de Italiaanse maffia. Er wordt gefluisterd: als je hem ziet, dan sterf je binnen een jaar... of je wordt gek.

Bij volle maan, als het water stil is en het maanlicht tot op de bodem schijnt, zie je soms een wieg op het wateroppervlak drijven. En als je goed luistert, hoor je het zachte gehuil van een kind.