Vrijdag, een dagje om even uit te rusten en ontspannen. Picknicken aan het meer, een ijsje eten in Lovere en een pizza in Predore zelf. We verkennen het dorp ook al een beetje. Ik ken de andere kant, het noorden, van het meer al wel, maar langs deze kant is het voor mij ook alles nog ontdekken. 

Van de makelaar hebben we enkele filmpjes gekregen met de weg naar het huisje. De filmpjes zijn wat door elkaar en niet meteen aansluitend. We besluiten eens met de auto naar boven te gaan op gevoel. We zien wel waar we uitkomen. 

Het is zo steil en de straatjes zijn zo smal dat het bijna onmogelijk is om te keren of achteruit terug te rijden. De ene zijstraat volgt de andere op en het wordt erna nog steiler en steiler. Als we een domme fout maken rijden we onszelf vast. Omdat ik nog heel vermoeid ben van de reis besluiten we ons terug te draaien op het eerste punt waar dat mogelijk was. 

Dan maar te voet?  Te voet hebben we de tijd om rustig de filmpjes te vergelijken met de weg waarop we gaan. We raken redelijk ver, maar het is een heuse beklimming. Het is op dat moment 34° en draaien we om en genieten we van het uitzicht. We zien dat we nog maar half weg zijn, we gaan weer naar beneden en gaan onze pizza eten. Morgen zien we ons huisje wel in het echt.

De voordelige prijs van het huis wordt nu plots ook wel wat duidelijker. Ons droomhuisje is niet meteen zo voor de hand liggend om te bereiken.