Dezelfde dag dat we Britt haar tante en nicht naar de luchthaven gebracht hebben wilden we 's avonds eens lekker ontspannen onder ons tweetjes en gezellig iets gaan eten. Het is echt een rotweer en het is aan het gieten. Maar om lekker te eten moet je niet buiten zitten ;-)
Onderweg onze berg naar beneden worden we door "Frisco" één van de buren die op enkele minuten van ons woont tegengehouden. (In het donker in de gietende regen). Hij wijst naar de berg. Er is Brand. Hij heeft geen ontvangst op zijn telefoon en we proberen met die van ons.
Het lijkt vanaf die plaats een huis te zijn dat in brand staat, of een auto. Wij zijn gewoon om meteen de brandweer te bellen. Hier is dat toch wat anders. In de bergen raakt geen brandweerwagen. Alleen met de helikopter kunnen ze blussen dan. Een hele operatie dus. Hier wordt dan ook eerst gebeld naar omwonende met de vraag of ze kunnen gaan kijken. Wij willen graag gaan, maar we kennen de weg niet naar daar. In het donker de bergen omhoog met dat slecht weer, is geen goed idee als je de weg niet kent. De kans dat je jezelf vastrijdt is dan redelijk groot. Uiteindelijk kunnen we Massimo bereiken. Hij vertrekt onmiddellijk. Wij wachten hem op en rijden samen met hem verder.
Eens ter plaatse kunnen we opgelucht ademhalen. Het is niet het huis of een auto, het is een stapel hout en takken dat in brand staat. Door het slechte weer is er een elektriciteitskabel geknakt en door kortsluiting was er brand ontstaan. Vele van de huizen hier in de bergen worden gebruikt als vakantiehuis en er is dus vaak niemand in de buurt. Hier dus ook niet. Om verder de verspreiding van de brand tegen te gaan zijn we onmiddellijk beginnen te blussen. Met emmers en water uit de citerne heen en weer. We zijn er even mee bezig geweest maar het is ons gelukt om de brand te blussen. Doorweekt van de regen en stinkend naar de rook maar wel voldaan en blij dat het niet erger was.
Eens Massimo ons terug aan de auto heeft afgezet, twijfelen we. Terug naar huis? Of toch verder om iets te gaan eten? Het is intussen al 22 uur. Nu in Italië is het niet abnormaal om zo laat nog ergens binnen te gaan dus we wagen het erop. We gaan naar Sapori e Passioni 20.20, een lekker hamburgerrestaurantje, maar we hebben pech. De keuken is net gesloten. Maar een dessertje en iets drinken gaat nog wel. We worden met open armen ontvangen. De eigenaar krijgt ons in de gaten en we doen ons verhaal wat er gebeurd was.
We krijgen meteen een andere tafel aan de verwarming, De eigenaar komt voelen aan mijn kleren en ik moet ze onmiddellijk uitdoen. Ik krijg een mooi t-shirt van de zaak zodat ik verder kon opwarmen. Nadat we ons dessertje op hadden wilden we hem niet te lang meer storen, zodat hij naar huis kon. Geen denken aan, hij moest nergens zijn. We mochten nog even blijven zitten en we werden getrakteerd op een paar lekkere glaasjes sterke drank. Met mijn nieuwe t-shirt van de zaak en na enkele glaasjes zei hij: "Tu sei mio fratello", Jij bent mijn broer!
Wij hebben een topavond gehad. Een goede daad verricht en nieuwe vrienden gemaakt! De dag erna zijn we terug gegaan om dan effectief een lekkere hamburger te eten en op het einde van de avond werden we opnieuw getrakteerd op een glaasje.
Ik ben Gert, 36 jaar en professioneel fotograaf. Al van kinds af aan is Italië mijn favoriete vakantieland. In Italië een huisje hebben is al jaren een droom van mij.
Bekijk Berichten