Na een laatste hectische week van afscheid bij vrienden en familie, begint onze reis op zondag met opnieuw een emotioneel afscheid van de ouders van Britt. Het is altijd moeilijk om afscheid te nemen van familie en vrienden, maar we weten dat we een nieuw avontuur tegemoet gaan.
Onderweg naar Italië maken we enkele tussenstops voor onze honden, te rusten en om van chauffeur te wisselen. De reis duurt wat langer omdat we met de aanhangwagen rijden en daar mogen we in de meeste landen maar 80 km/h mee.
De katten zijn high door kalmeringspilletjes en lijken geen last te hebben van de lange reis. Tot dat de pilletjes uitgewerkt zijn. Ze hebben heel de weg om de beurt na elkaar gemiauwd. Een heel gesprek in de achtergrond, heel de verdere rit door ...
We zijn aangekomen in Italië en nemen de tijd om uit te rusten en uit te pakken. Uitrusten mag je letterlijk nemen, we hebben wel enkele uurtjes bijgeslapen. Gelukkig is onze slaapkamer en ons bed al in orde.
's Avonds gaan we naar het restaurant "I Giardini al Lago" om te genieten van een heerlijke Italiaanse maaltijd. Veel te veel eigenlijk, we zijn met grote honger naar binnen gegaan en na het voorgerecht hebben we eigenlijk al genoeg. Deels door de vermoeidheid nog. Maar hoofdgerecht en daarna een lekker tiramisu zijn er toch ook nog vlot ingegaan.
Op dinsdag heb ik eens gekeken of met de auto ons paadje richting het bos naar beneden kon rijden. Het is redelijk smal met een diepe afgrond. Maar het lukt wel. Alleen de auto weer omkeren om terug naar boven te rijden kost wat meer moeite. Maar het is wel handig om te weten dat het kan, als we iets zwaar daar willen krijgen.
Vanuit het huisje zie je hoeveel lager het wegje gaat. De auto is plots veel kleiner van hier.
In de namiddag gaan we kijken naar een nieuwe houtkachel. Inbouw of losstaand. De openhaard hier is heel mooi. Maar geeft niet superveel warmte en verslindt ook de ene houtblok na de andere.
Dat is ook een van de dagelijkse activiteiten, zagen, gelukkig kunnen we dat beiden wel heel goed. Zagen van hout bedoel ik hier uiteraard mee.
In de namiddag gaan we naar de supermarkt en op de terugweg naar huis hebben we weer een auto met pech kunnen duwen. Wat opvalt is, dat als je een probleem hebt onderweg naar boven, je snel hulp krijgt van de mensen in de buurt. De auto werd veilig opzij geduwd en niet veel later getakeld met een kleine tractor.
Op woensdag komen ze bij ons thuis kijken naar de opties voor een kachel en geven ons advies over de beste kachel voor ons . Ik ben ze wel beneden moeten ophalen en terugbrengen omdat het anders misschien moeilijk te vinden is. Wat voor mijn Italiaans zeer goed is, want een Italiaan babbelt graag.
Na de afspraak gaan we naar de dierenwinkel die we vonden op Google en ontdekken we zo het winkelcentrum van Francia Corta. Een leuk winkelcentrum waar we veel kunnen terugvinden.
Later in de namiddag gaan we naar de vorige eigenaars om nog enkele zaken te regelen.
Donderdag hebben we een bericht gekregen en er zijn enkele verschillende offertes klaar. We gaan nog eens alles bespreken en we hebben besloten welke houtkachel we willen, een inbouwkachel, hiervoor wordt de huidige openhaard en de schouw binnen afgebroken. de buis naar boven moet breder zijn voor de veiligheid en de nieuwe geldende normen. Er wordt ook een ventilatiesysteem voorzien dat we de boven er ook mee kunnen verwarmen.
De kachel valt duurder uit dan we hadden verwacht, maar het is een investering waar we nog jarenlang plezier van gaan hebben. Een losstaande kachel met een iets te kleine schouw zonder extra isolatie was ook een optie, ook heel wat goedkoper. Maar het risico, als we even goed stoken, op een schouwbrand willen we niet nemen.
Omdat we zoveel geld hebben uitgegeven, trakteren we onszelf op iets lekkers in Lovere, waar we op een terrasje aan het meer zitten.
We verkennen ook ons bos verder, dat tegen een berg ligt. Een hele wandeling dus. We hebben enkele leuke plaatsen gevonden en Sloef vind het geweldig. De andere twee hondjes wat minder. Het is steil naar boven en het ligt nog vol met gevallen bladeren waardoor ze moeilijk doorkunnen.
Ik ben Gert, 36 jaar en professioneel fotograaf. Al van kinds af aan is Italië mijn favoriete vakantieland. In Italië een huisje hebben is al jaren een droom van mij.
Bekijk Berichten